Opzegging van de contracten voor elektronische-communicatiediensten
De mogelijkheid van eenzijdige opzegging van contracten voor elektronische-communicatiediensten vormt een heuse uitdaging. Op die manier kunnen de eindgebruikers immers van operator/leverancier veranderen en zo ten volle profiteren van de concurrentiesituatie die specifiek is voor de elektronische-communicatiesector.
Daarom geniet de opzegging van contracten voor elektronische-communicatiediensten bijzondere aandacht van de wetgever. In de desbetreffende wettelijke bepalingen worden aldus de voorwaarden voor het opzeggen van de contracten voor elektronische-communicatiediensten vastgesteld. Zij verbieden ook elke praktijk of clausule die de mogelijkheid van eenzijdige opzegging, waarover de abonnees in principe beschikken, in de weg zou kunnen staan.
Ondanks de opeenvolgende wetswijzigingen die in 2012 en 2021 zijn ingevoerd, met name om het bedrag van de verbrekingsvergoeding te beperken, blijft de opzegging van contracten voor elektronische-communicatiediensten voor conflicten zorgen en genereert ze jaarlijks een groot aantal klachten bij de Ombudsdienst voor telecommunicatie.
Op het eerste gezicht hebben de geconstateerde problemen betrekking op zowel de voorwaarden voor beëindiging als de eigenlijke behandeling van de verzoeken voor opzegging door de operatoren of aanbieders van elektronische-communicatiediensten.
Naast deze eerste categorie van problemen die rechtstreeks voortvloeien uit de opzegging, worden consumenten ook geconfronteerd met problemen in verband met de verbreking van hun abonnement. Dat is het geval met de restwaarde die verschuldigd is na de beëindiging van een abonnement dat gekoppeld is aan een gezamenlijk aanbod of herhaalde stappen die aan de rechthebbenden worden opgelegd na het overlijden van de abonnee.
Professionele abonnees zullen waarschijnlijk ook problemen ondervinden na de opzegging van hun abonnement. Deze moeilijkheden hebben doorgaans betrekking op de vaststelling en het bedrag van de verbrekingsvergoeding of zelfs op de kosten in verband met de huur van apparatuur en, meer in het bijzonder, telefooncentrales.
Een derde en laatste categorie problemen en moeilijkheden vloeit voort uit de verplichtingen na beëindiging die aan abonnees en operatoren/aanbieders van elektronische-communicatiediensten worden opgelegd.
Het is belangrijk dat eindgebruikers, afhankelijk van hun behoeften, kunnen afzien van een bepaalde dienst of eventueel van operator kunnen veranderen als zij dat willen.
In dat verband blijft het informeren van de eindgebruikers, ongeacht of het gaat om de voorwaarden voor beëindiging of de praktische of financiële gevolgen daarvan, van het allergrootste belang. Veel klachten over de opzegging van contracten voor elektronische-communicatiediensten die aan de Ombudsdienst worden voorgelegd, komen immers voort uit een gebrek aan informatie, hoofdzakelijk ten nadele van abonnees.
Ten slotte hebben bepaalde handelspraktijken (strafbepalingen, huur van eindapparatuur) in het bijzonder voor professionele abonnees een afschrikkend effect en lijken zij een reële belemmering te vormen voor de beëindiging of de verandering van operator/leverancier.